Άλκηστις Πρωτοψάλτη ~ Για την καρδιά που κλαίει

Έβαλα όρκο στις πληγές
να καίω τ΄αγιοκέρι
να΄χει στιγμές θαυματουργές
να σε ξυπνούν οι χαραυγές
να είναι καλοκαίρι

Πώς γίνεται να μην πονάς
πώς γίνεται κι αντέχεις
πόσο σ΄αγάπησα ξεχνάς
κι από δίπλα μου περνάς
χωρίς να με προσέχεις

Πάντα για σένα θα΄μαι εδώ
μακριά σου δεν θα φύγω
κι όλου του πόθου μου το αχ
σ΄ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ
τα βράδια θα τον πνίγω

 

Ο μερακλής ο άνθρωπος
πονάει και δεν το λέει
μα αν τον κοιτάξεις θα στο πούν
τα δυο του μάτια που μιλούν
για την καρδιά που κλαίει

Μέσα από μέρες αδειανές
κι απ΄τα δικά σου χάδια
γεννήθηκε ένας αμανές
που τραγουδούν οι χριστιανές
στου κόσμου τα σκοτάδια

Πάντα για σένα θα΄μαι εδώ
μακριά σου δεν θα φύγω
κι όλου του πόθου μου το αχ
σ΄ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ
τα βράδια θα τον πνίγω