Δεν τραγουδούσα μίλαγα
δεν έκλαιγα κοιτούσα
ώσπου με χτύπησε δριμύς
αέρας της αγάπης
κι ολόκληρο με τίναξε
σαν δέντρο ανθισμένο.
Ρίχνω τα πέταλα στη γη
να περπατάς ξυπόλητη
κι ο ίσκιος μου δένει καρπούς
που δε θα τρυγηθούνε,
αφού δε βρέθηκε κανείς
τον ίσκιο να τρυγήσει.
Ρίξε τα μαλλιά στις πλάτες / να μυρίσουνε οι στράτες
181014
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου